Zo’n tien jaar geleden was het liedje Where is the love van The Black Eyed Peas opeens op de televisie. Ik weet nog goed wanneer ik het voor het eerst hoorde, dat was op Gran Canaria. Mijn broertjes en ik waren dol op dat liedje, misschien omdat het tussen al het Spaans iets herkenbaars had, misschien vanwege het vraagteken in de videoclip of misschien vanwege de tekst… al betwijfel ik of ik die toen al kon verstaan.

Vandaag regende het wederom hard. Ik ben niet van suiker, maar toch verkoos ik de tram boven mijn fiets, met net als mij vele anderen. Mannen in pak, mannen in korte broeken, mannen op slippers. Vrouwen in jurkje, vrouwen in korte rokjes, vrouwen in broek. Witte mensen, gekleurde mensen, jonge mensen, oude mensen. Mensen met een bril, mensen met een gehoorapparaat, mensen met een Ipod. Mensen gekleed in zwart, mensen gekleed in kleur. Mensen met regenkleding, mensen met een paraplu, mensen die eruitzagen als natte katjes.

En daar… in die tram, in de stilte tussen twee liedjes van mijn Ipod, hoorde ik plots The Black Eyed Peas. Zomaar, na jaren in de vergetelheid herinnerde ik dat nummer. Niemand die het draaide, het was er gewoon in mijn gedachten.

Op de basisschool maakte ik mijn werkstukken nog aan de hand van boeken over dat onderwerp, die leende je dan in de bibliotheek. Goh, wat ben ik al lang niet meer in een bibliotheek geweest. Internet is alles. Als ik informatie nodig heb over vulkanen, dan google ik vulkanen. Als ik informatie nodig heb over hoe het lichaam in elkaar zit, dan google ik dat gewoon. Heel handig, na mijn knieoperatie heb ik geregeld kniegerelateerde dingen op google ingetikt.

Qua verslagen schrijven ben ik heel blij met de digitalisering. Ik vind het heerlijk om snel te vinden wat ik wil weten zonder een ellenlang boek door te bladeren. Wat betreft foto’s en filmpjes maken ben ik ook heel erg blij met de digitalisering. Ik heb selfies met mijn opa en omas en kan belangrijke en leuke momenten vast leggen. Het belang van foto’s met geliefde heb ik wel geleerd, helaas was het geen vriendelijk lesje. Nu kun je zeggen, maar je hebt foto’s niet nodig, want je hebt de herinneringen! Mocht je dat zeggen, dan geef ik je volledig gelijk, je hebt het inderdaad niet nodig. Maar het is wel heel fijn.

Nu heb ik sinds kort een Ipad, terwijl ik niet echt een Apple mens ben. Maar wat ben ik ongelofelijk blij met mijn Ipad. Geen drie kilo zware laptop op mijn rug meesjouwen naar school voor die paar lesjes waarbij je internet nodig hebt.

Goed, tot zover ben ik dus heel blij met de digitalisering, waarom dan dit blog?